مقایسه ترانسفورماتورهای خشک، روغنی و هرمتیک
ترانسفورماتورهای خشک:
در این نوع ترانس از عایق های رزینی همچون صمغ ریختگی برای انتقال حرارت به محیط بیرون استفاده می شود. ابعاد این نوع ترانس نسبت به ترانس های روغنی بزرگتر است. به دلیل عدم نیاز به حفاظت های خاص خطر آتش سوزی در آنها وجود ندارد. کاربرد این نوع ترانس در سیستم های توزیع، ساختمان های بلند، فروشگاه های بزرگ، صنایع نفت و سیمان، معادن، راه آهن و... می باشد.
ترانسفورماتورهای روغنی
در این ترانسفورماتورها روغن به عنوان عایق، خنک کننده و جاذب رطوبت هوا عمل می کند. سیم پیچ ها و هسته ترانس در داخل مخزن روغن قرار می گیرند. روغن مورد استفاده از نوع معدنی است و نباید از آسکارل به دلیل سمی بودن و ملاحظات زیست محیطی استفاده کرد.
ترانسفورماتورهای هرمتیک ( بدون مخزن انبساط):
مخزن روغن این نوع ترانس دارای خاصیت ارتجاعی بوده و در قدرت های کم افزایش حجم روغن بدین وسیله جبران می شود. در ترانس های با قدرت بالا از کیسه نیتروژن برای جذب گرما و رطوبت استفاده می شود. این ترانس ها دارای سیستم مانیتورینگ وضعیت روغن برای حفاظت ترانس می باشند. زیرا اگر روغن بیش از حد داغ شود احتمال انفجار ترانس وجود دارد. از مزایای این ترانس کاهش هزینه مراقبت و نگهداری، حذف رطوبت گیر و رله بوخ هولتز ( روغن) و منبع انبساط و در نتیجه کاهش ارتفاع ترانس است.